Ik ben “die” moeder…

By Sharon - december, 5th 2017

Misschien ken je me, of je denkt me te kennen. Je hebt me misschien wel eens gezien in het park – ik ben die moeder op dat bankje die op haar telefoon aan het staren is terwijl haar kinderen in het klimmenrek hangen. Je hebt me misschien gezien in de rij bij de kassa bij de Plus toen ik door mijn telefoon aan het scrollen was terwijl mijn kinderen om mijn aandacht aan het schreeuwen waren. Ik ben die vrouw in dat restaurant die haar kinderen met een hand aan het voeren en met de andere op met haar telefoon bezig is. Je kent me waarschijnlijk als “die” moeder – Die-Moeder-Die-Op-Haar-Telefoon-Bezig-Is-Als-Ze-Met-Haar-Kinderen-Is.

Je denkt misschien “tss, welke moeder vindt haar telefoon nou belangrijker vind dan tijd doorbrengen met haar kinderen”. Je denk misschien dat ik ongeïnteresseerd ben, afgeleid, niet in staat mezelf even van mijn schermpje te rukken om mijn kroost wat aandacht te schenken.

Maar dit weet je niet….

Kijk, als je me ziet zitten in het park dan heb ik even pauze. Ik ben namelijk een thuisblijfmoeder. Ik ben er altijd voor mijn kinderen, ik speel met ze, ik leer ze dingen, ik luister naar ze, heel de godsganze dag lang. Het park is een van plaatsen waar ik zeker weet dat mijn kinderen blij zijn, vrolijk en even geen aandacht van me nodig hebben. Het is dé plek voor me om even te ontspannen en wat berichtjes van vriendinnen te beantwoorden.

Oh ja, dat heb ik nog niet verteld. Ik ben niet alleen een thuisblijfmoeder, ik ben schrijfster en ik heb een succesvolle website en app. Werk dat ik thuis kan doen zodat ik er kan zijn voor de kinderen als ze uit school komen. Zodat ze niet naar de kinder- of naschoolse opvang hoeven. Door mijn werk en de structuur van mijn leven ben ik soms genoodzaakt om in het park even een stuk tekst door te lezen als mijn kinderen aan het spelen zijn. Soms moet ik gewoon even dat mailtje van dat persbureau beantwoorden in de rij bij de kassa en negeer ik mijn kinderen als ze ergens om vragen waarop ik sowieso al nee heb geantwoord. Soms krijg ik zo’n briljante ingeving voor een nieuw artikel tijdens de gymles van mijn jongste dat ik, tja, mijn ogen even afwent van zijn koprol en snel een notitie maak op mijn telefoon.

Maar dat is nog niet alles.

Als thuisblijf-werkende-moeder is het lastig om de broodnodige sociale contacten op te doen. Dus, als je me ziet zitten op dat bankje, dan ben ik wellicht bezig mijn vriendschappen op Facebook bij te houden. Misschien ben ik net met mijn man aan het appen want mijn huwelijk is net zo belangrijk als mijn kinderen. Wellicht ben ik plannen aan het maken om mijn 90 jarige oma te bezoeken want je weet maar nooit hoe vaak ik haar nog kan zien. Soms zit ik midden in een bitmoji gesprek met mijn beste vriendin, want zo raar zijn we nu eenmaal. Die idiote gesprekken zorgen voor een reductie in mijn stressniveau welke inherent verbonden staat met mijn gekozen levenswijze.

Deze gekozen levenswijze vereist enige organisatie. Dus misschien gebruik ik die tijd in het park om wat time-management tips op te zoeken op mijn telefoon. Of ik scroll door wat recepten van Melissa voor een snel en gezond avondmaal. In een restaurant zit ik misschien in mijn agenda één-op-één dates met mijn kinderen in te plannen want hoewel we de hele dag op elkaars lip zitten is het zeldzaam dat ik met ieder kind afzonderlijk iets leuks doe.

Op sommige dagen ben ik bezig met onze financiën, ben ik een leuke uitje aan het zoeken of zit ik gewoon lekker een leuk blog van Pauline te lezen, een verwennerij welke ik mezelf soms toesta als de kinderen bezig zijn.

Kortom, mijn telefoon zorgt ervoor dat ik het grootste gedeelte van mijn vrije tijd door kan brengen met mijn kinderen zonder dat ik mijn verstand verlies. Als ik me voor zou nemen om nooit op mijn telefoon te spelen als mijn kinderen bij me zijn, dan zou ik dus nooit op mijn telefoon spelen. In dat geval zou ik niet in staat zijn om dit blogje te tikken.

Ja, je hebt me gezien, je hebt met je hoofd geschud toen je dacht dat ik meer interesse had in mijn telefoon dan in mijn kinderen. En op sommige momenten, laten we eerlijk zijn, was ik dat ook. Maar je kent me niet en ook die andere vrouw daar op dat bankje ken je niet. Misschien heeft die mevrouw net 3 uur zitten kleien, legoën of nog erger, met de auto’s zitten spelen. Dus, als je me ziet zitten op mijn telefoon, veroordeel me niet. Alles gaat goed, ik ben geen afwezige moeder en mijn kinderen hebben geen tekort aan aandacht. Die krijgen ze genoeg. Ik denk zelfs dat ze die telefoon pauzes van mij net zo veel waarderen als ik zelf.

Om een lang verhaal kort te maken… Download ff mijn nieuwe app! Dan heb jij ook wat te doen op dat bankje in het park als je naast me komt zitten.