10x waarom we te laat op school komen

Ook leuk!

By Sharon - juni, 3rd 2016

Doorgaans ben ik redelijk op tijd op school. Daar ben ik op zich best trots op, maar het vergt ook een zeer strak schema. Ik houd namelijk niet van tijd verspillen.

Zo gaat exact om 7.00 mijn wekker. Ik ben een snoozer en dus sta ik mezelf toe om één keer de snoozeknop in te drukken. Deze snoozetijd verloopt na 9 minuten en dus moet ik om 7.09 opstaan. Dan heb ik het vaste ritme van mijzelf wassen, aankleden etc. Vervolgens help ik mijn kleintjes met opstaan en aankleden. Voor dit alles trek ik een half uur uit en daarmee zijn we om 7.39 beneden om te ontbijten.

Ook voor het ontbijt en alles wat daarbij hoort heb ik 30 minuten de tijd. Zodat ik om 8.09 kan beginnen met stimuleren (wat meestal uitloopt op schreeuwen) om de schoenen en jassen aan te doen.

We wonen tegenover school, dus vertrekken om 08.19 is vroeg genoeg.

Eigenlijk gaat dit vrijwel altijd verrekte goed. Op een aantal keren na. Die keren gebeurde er iets waardoor mijn strakke schema volledig de mist in ging en er geen enkele redding meer mogelijk was en we daardoor ietsje te laat op school aankwamen.

Sorry juf, maar het kwam onder andere hierdoor:

Doordat ik mijn kleintjes om 8.00 hun bed moest uittrekken, omdat ze op geen enkele vredige wijze wakker te krijgen waren. Ik heb het geprobeerd, echt waar! Met vredige liedjes, met gerommel op de achtergrond, met een aai over hun bol. Maar uiteindelijk bleek dat alleen de deken van ze aftrekken, Metallica op volume 10 en de ramen tegen elkaar openzetten met -3 werkte om de kleine slapertjes uit dromenland te halen. Uiteraard gebeurt dit tafereel altijd op een maandag. Nadat ze een weekend lang om 06.00 naast mijn bed die wrede ontwakingsmanieren bij mij uitvoerden.

Of doordat mijn peuter besloot om zich als een (mislukte) Spice Girl te kleden, ook al heeft ze er nog nooit één gezien. Een glitterjurkje met spaghettibandjes, een Frozenlegging (waarom heb ik daar ooit ‘ja’ tegen gezegd?) en een totaal niet bijpassend en veel te strak vestje (dat allang opgeborgen had moeten worden).

Of omdat de kleuter besloot dat zijn kleding ‘niet goed aanvoelde’… omdat er (opeens, zo out of the blue) naadjes in zijn kleding zaten. En hij besloot om nooit meer kleding aan te trekken, zolang kleding aan elkaar gemaakt werd door middel van naden.

Maar het kon ook komen door de outfits die ik had klaar gelegd voor de 7-jarige. Ze waren óf te afschuwelijk, óf te verschrikkelijk, óf gewoon echt helemaal uit de mode. En dat terwijl we nog geen drie weken geleden diezelfde kleding samen hadden uitgezocht in de winkel.

O ja, de kleuter besloot niet alleen dat zijn kleding geen naden meer mocht hebben. Het gold ook voor zijn ondergoed en sokken.

Als al het bovenstaande niet van toepassing was, maar vlekkeloos volgens tijdschema verliep. Dan, beste juf, dan kwam het door de kleuter die niet kon kiezen tussen pindakaas of smeerkaas. En toen kwam het volgende; een boterham of een rijstwafel. Nee we zijn er nog niet; sap of yoghurtdrink.

Of ik gaf de peuter een blauwe beker… HOE VERZIN IK HET?!

En toen wilde de 7-jarige een invlecht. O nee, toch niet. Toch liever een staart. Nee twee staarten.

En als we dan eindelijk toch op tijd de deur uit zijn, dan komen we er bij de ingang van de school achter dat iedereen hun tas is vergeten. En weer terug…