We begonnen het weekend goed deze week. De kindjes sliepen lekker uit en wij konden dus ook nog even heerlijk nagenieten in ons warme bedje. Zo rond een uur of 9 kwam de eerste boef naar onze kamer om even te knuffelen. Nummer twee hoorde de pret die we hadden en volgde 15 minuten later ook. Jammer dat het altijd mis gaat als Anna erbij komt. Ze kan het niet hebben dat Max meer aandacht krijgt dan zij en begin me dan meteen heel overdreven te knuffelen zodat ik niet meer met Max kan knuffelen.
Ik heb haar al herhaaldelijk gezegd dat ze daarmee moet stoppen. Haar broertje is nog zo klein, die heeft gewoon veel meer aandacht nodig. Zij is al 6 en moet begrijpen dat knuffelen echt iets is voor kleine kinderen. Ze is daar nu te groot voor. Maar ja, als ik dat tegen haar zeg dan gaat ze op een negatieve manier aandacht vragen. Vanochtend kon ik het nog een beetje in goede banen leiden door snel op te staan en een gezellig ontbijtje klaar te maken.
Ik begrijp niet waarom ze altijd zo om aandacht staat te springen
Heerlijk met z’n vieren aan tafel, eitje gekookt, verse jus erbij en geroosterde boterhammen. Het weekend kan niet meer stuk. Er ging maar 1 glas om, natuurlijk weer door Anna, die onhandig bezig was. In de middag zijn we naar opa en oma gegaan en tegen de avond hebben we daar lekker gegeten. Anna gedroeg zich voor de verandering voorbeeldig. Ze bleef netjes op haar stoel zitten met haar boekje en viel ons niet de hele tijd in de rede. Max was echt de clown van de middag. De hele dag stoeien, rennen, klimmen en dansen. Zo’n plezier om naar hem te kijken. Aan het eind van de avond wilde Anna natuurlijk weer een van haar turnkunstjes laten zien, ik begrijp niet waarom ze altijd zo om aandacht staat te springen. Als ze nou echt een turntalent was okay, maar ja, die halve radslag kennen we nou wel.
Na het eten nog gezellig een paar wijntjes gedronken en toen lichtelijk aangeschoten weer naar huis. Manlief trok thuis nog een lekker flesje open en die hebben we toch ook nog even meester gemaakt. Ach, de rest van de week hebben we nauwelijks gedronken.
Ik besloot snel naar bed te gaan voordat het uit de hand zou lopen
Toen begon het tij te keren. Het ging eigenlijk heel snel. Ik had best wel wat gedronken, maar Robert had echt veel te diep in het glaasje gekeken en begon een beetje vervelend te worden. Tegen elf uur hadden we heftige ruzie. Weg lekker roesje, weg fijn weekend. Ik was helemaal over mijn toeren (waarschijnlijk ook door de hoeveelheid alcohol in mijn lijf) en besloot maar snel naar bed te gaan voordat het uit de hand zou lopen.
Alles onder het bloed en kind helemaal over de rooie
Kom ik boven zie ik dat Anna in mijn bed ligt en, ja hoor, ze had heel mijn bed onder geplast. Dat kon er ook wel bij. Het kind is al bijna 7 en plast nog steeds in haar bed. Ik ging natuurlijk helemaal over de rooie en sleurde Anna aan haar benen van het bed af waarbij ze de rand van het bed raakte en haar kin openbarste. Alles onder het bloed en kind helemaal over de rooie. Shit, dat moest gehecht worden. Gelukkig was Anna nog slaapdronken en had ze niet in de gaten dat ik haar uit bed had getrokken dus ik zei dat ze uit bed was gevallen. Anders kijken ze ons wéér zo raar aan bij de eerste hulp…
HO STOP… Je zult je misschien afvragen, waar blijft nou het grappige plot dat je gewent bent van de verhalen op Loedermoeder.nl…
Nee, dit is helemaal geen grappig verhaal en er komt geen grappig plot. Dit soort verhalen zul je niet tegen komen op internet of social media maar ze gebeuren wel. Mocht je nou een gezin kennen waarvan je denkt dat de situatie wel eens uit de hand zou kunnen lopen, sluit dan niet je ogen en denk niet dat het vast wel goed komt. Ook in het echte leven hebben dit soort verhalen geen grappig plot.
Geen grappig plot
Als je een vermoeden hebt dat er iets aan de hand is, klopt dat vaak ook. Je bent waarschijnlijk niet de enige dit opvalt, maar misschien ben je wel de eerste die wat doet.
Probeer eens met de ouders of met het kind zelf te praten of als ze daar niet voor open staan kun je eens met de huisarts van het gezin of de school praten. Je kunt ook altijd Veilig Thuis (anoniem) bellen voor advies. Want het houdt niet op. Niet vanzelf!
Comments are closed.