Loedermoeder leugens

Mijn kinderen gingen naar de kinderopvang vanaf dat ze een week of 10 oud waren. Het leek me de ideale manier om mijn baby’s te laten socialiseren met andere baby’s en andere volwassenen. Nou ja, eigenlijk moest ik gewoon werken, maar dat doet er verder niet toe. Meningen waren verdeeld over het vroege afleveren van mijn baby’s, het was ook niet makkelijk, maar ja mijn baas was ook niet makkelijk.

Vanaf dat moment ben ik begonnen met leugentjes te vertellen. Simpelweg omdat het vertellen van de waarheid gewoon niet de moeite waard was. Natuurlijk weet ik wel dat baby’s helemaal nog niet hoeven te socialiseren met andere baby’s. Alsof ze al mekkerend een gesprek voeren in zo’n babygroep. Mweh! Ik was aan de beurt om mijn schijtluier te laten verschonen. Maar omdat jij harder blèrt ben jij eerder aan de beurt! Dat is niet eerlijk, ik ga nóg harder blèren!  

Net als de vele meningen over kinderopvang, heerst er ook een obsessie over doorslapen. My goodness, binnen een week vragen mensen al of de baby doorslaapt! Nee natuurlijk slaapt ‘het’ niet door! De eerste drie weken kom je nog weg met dat antwoord, maar daarna krijg je toch wel serieuze beteuterde blikken en… Én adviezen, verschrikkelijke, irritante, niets zeggende adviezen!

Vanaf dat moment ben ik begonnen met keiharde leugens te vertellen. “Ja, mijn baby slaapt de hele nacht door, in zijn eigen bed! Van 19.00 tot 07.00. Altijd! Hij wordt echt nóóit wakker.”

Inmiddels ben ik getraind leugenaar. Zo denkt het consultatiebureau dat mijn kinderen 2 opscheplepels groente naar binnen smikkelen, WHAHAHAHA! En dat ze bekers melk weg klokken. Ja, ze klokken het de gootsteen in.

Zo denkt oma, na het zien van de foto’s, dat haar kleinkind dat zelf gebreide pakje dagelijks aanheeft. En zo denken mijn kinderen dat als ze in de winkel iets aanraken wat ze niet mogen aanraken, er ergens op de wereld een poesje dood gaat.

Ach ja, loedermoeder leugens, moet kunnen toch?