Sommige kinderen zijn echt irritant! Zei ik dat nou hardop? Yes I did! En als een echte loedermoeder kan me dat ook geen reet schelen. Het is namelijk een waarheid als een koe.
Hoe schattig ze als baby ook waren, sommige kinderen zijn gewoon irritant.
Om maar te beginnen met het ‘jij bent niet de baas kind’. Zo’n speeldate die continu tegen je dochter zegt dat zij de baas niet is. Uuhh… Hallo? Je speelt hier met mijn dochter, dit is haar terrein. Ik snap dat je ook een mening hebt, maar kap nu met het blèren dat zij de baas niet is en vermaak mijn dochter!
Of erger nog, dat je de kinderen beveelt om de rommel weer op te ruimen en dan als eerste reactie krijgt: ‘Dat wil ik niet.’ Om het vervolgens nog maar eens te bevelen en een ‘Jij bent de baas niet over mij…’ naar je toegeworpen krijgt. What the fuck?
Of dat kind dat de godganse dag door vraagt: ‘Waarom? Waarohom??’.
- Het eten is klaar, we gaan aan tafel… Waarom?
- Het is bedtijd, we gaan tandenpoetsen… Waarom?
- Ga je schoenen aan doen, we gaan naar oma… Waarom?
- Pas op voor die drempel… Waarom?
- Mama neemt nog een kop koffie… Waarom?
- Ruim nu je kamer op… Waarom?
OMDAT IK HET ZEG!
En wat dacht je van het kind dat sneaky is. Brrrrr. Zo’n kind dat andere kinderen continu stoute, nee slechte dingen aan het influisteren is. En zodra je er wat van zegt, van die Japanse puppy ogen opzet en met het zachtste stemmetje zegt: ‘dat deed ik nieeeeeet….’
Kutkind.
Weet je welke ik ook liever verban, of eigenlijk op afstand hou? Dat kind dat zijn stem niet kan beheersen. Om deze (over het algemeen) jongen, kun je simpelweg niet heen. Hij heeft leren fluisteren op een bouwterrein waar ze de hele dag door heipalen in de grond rammen. Zelfs als hij zijn fluisterstem gebruikt, hoor je hem van een kilometer afstand. Het liefste houd je hem ook daar, omdat je trommelvliezen het niet aankunnen…
Maar ja, het is je zoon.
Net als de andere bovenstaande genoemde kinderen, die ook je eigen vlees en bloed blijken te zijn.
Whahaha, hier moest ik héél hard om lachen 🙂