Ik ben een moeder van een net twee geworden meisje, dat ‘as we speak’ mijn koffie heeft overgegoten in haar speelgoed kopje en dit lekker opdrinkt. Intussen kijkt ze naar een tv reality serie die papa niet kijkt, omdat hij met zijn telefoon bezig is. Het ergste is dat ik het zo goed wist allemaal. Houten speelgoed, netjes aan tafel eten, spelletjes doen en vooral vooral NIET verwennen.
Moeder-dochter moment
Ergens weet je het diep van binnen wel. Je weet dat je een loederouder bent. Je beseft het, denkt dat je raar bent en ziet de humor er nog wel van in terwijl je schaapachtig je onzekerheid weg lacht. Vandaag zijn we boodschappen gaan doen. Zij en ik. Omdat ik fulltime werk en papa de huisman is, delen wij dit moeder-dochter moment standaard samen (en ook omdat hij een hekel heeft aan boodschappen doen).
Ach who cares
Ik schaam mij. Even voelde ik me goed door de 9(!) complimenten over het zwaar ouderwetse, retro, lange jasje van de kleine meid die twee maten te groot is (en van ouderwets oma wol/vilt, je kent het wel). Later kwam ik erachter dat de negen complimenten allemaal van oma’s kwamen. Het jasje is te groot, maar zo leuk en zo tweedehands. Zelf steek ik er dan best wel op af met sportieve Nikes en een normale jas maar ach who cares. Het feit dat ze onbedaarlijk begon te krijsen toen ze het jasje aanmoest tellen we niet mee.
Pizza pizza
Gênanter werd het toen ze bij de babyafdeling kwam en vrij hard, in haar opvallende jas begon te krijsen: ‘ POTJE POTJE’. Nu weet iedereen dus dat we slechte ouders zijn. Kijk, de situatie die zich altijd voordoet als de bel gaat en ons kind naar de deur rent en hard ‘PIZZA PIZZA’ roept ook als we geen pizza bestellen, kan nog door de vingers worden gezien… Ditzelfde herhaalde zich uiteraard bij het snoep.
Bij het bier, de chips en de cola roept ze hard PAPA PAPA PAPA. En tampons, ik zal de details besparen hoe ze daarop reageert aangezien ze alles nadoet en wijst en gilt. Mijn dochter duwt ook gewoon volwassen mensen weg, ook al is ze pas net twee en gilt HALLOOOOO?!? bij de kassa met haar snoep die ze wil betalen. Schattig… Nog wel…
Granny panny
Bij thuiskomst, na het inruimen van de boodschappen kwam mijn man eens om de hoek kijken. Hij heeft namelijk zijn rustdag (huismannen hebben die wel). Hij wees me vervolgens op mijn broek; “Je bent uitgescheurd, hoor. Iedereen heeft je granny panny’s gezien. Gelukkig draag je geen strings”. Lief van hem. Ik had wat spijt dat de lange rode jas van mijn dochter niet in mijn maat verkrijgbaar was. Je weet wel, dezelfde, een mini me. Eentje die de te oude (heb je tijd voor shoppen??) spijkerbroek van de Zeeman sale verbloemd zou hebben.
Wil jij ons ook mee laten genieten van jouw loedermoedermomentje? Gebruik dan dit formulier om je momentje naar ons toe te sturen.
Comments are closed.