We kregen een heerlijk loedermoeder momentje van Melanie binnen. Loederpapa’s bestaan dus gewoon ook:
Aangezien organiseren gewoon geen sterke kant van mij is. Nou ja, zegt maar gerust dat dit bijna een door mij geaccepteerd onvermogen van mezelf is, was ik dus geenszins van plan om voor mijn vroege dienst de kleertjes van mijn 4 maanden jonge dochter klaar te leggen voor haar vader. Ik redeneerde dat hij groot en sterk was geworden zonder mijn hulp. Dus hij kon zijn dochter ook wel verzorgen zonder mijn hulp.
Wanneer hij haar naar de crèche bracht en ik haar ophaalde was het vaak heel grappig om de leidsters al weer gniffel bij de deur te zien te wachten op me om me te waarschuwen wat ik nu weer aan zou treffen.
Dochter in een leuke pyjama..;
Papa: “Maar ik dacht echt dat dit gewoon een leuk shirtje was”
Dochter met een leuk geolied kapseltje..;
Papa: “Ik vond die babygel al zo glimmen. Wil je nog 1 keer laten zien welke de gel is en welke de baby olie?”
Dochter in een veel te klein romper..;
Papa: “Maar ik heb die knoopjes gewoon niet dicht gedaan. Dat is heus niet zielig hoor.”
Een vriendin van me was in shock. Zo laat je je kind toch niet de deur uit gaan?! Argh… Liv is nu 7. Ze weet er niks meer van. Ze werd ook niet uitgelachen door de medebabies op de crèche. Die zagen dat denk ik ook niet, als vaders het al niet zien.
En ik? Ik ging met een gerust loedermoederhart naar mijn werk. Papa houdt van Liv. Liv houdt van papa. Mooi toch?! Hoewel ze al sinds haar derde er opstaat haar eigen kleding uit te kiezen… zou het dan toch dat ze dit nog weet?
Melanie Pronk
1 Comment to Ingezonden momentje van Melanie